Page 9 - Mardin Kent Hafızası - Sayfiye
P. 9
fiyede gündelik hayat
Sayfiyelere havaların ısınmaya, özellikle bağ işlerinin başlamasıyla Nisan’la
birlikte gidilmeye başlanır, dönüş ise Eylül’le birlikte yavaş yavaş başlarmış.
Sayfiye alanlarının tercih edilmesinde, şehir merkeziyle buralar arasındaki
özellikle gece daha belirgin olan ısı farkı önemli bir etken olmuştur. Yazın
sıcağında şehirden uzaklaşmak, daha serin olan sayfiye yerlerine gitmek
tercih edilmiştir. Sayfiyedeki yerleşim alanlarının serinleme olanağı
sağlayan iki temel niteliği vardır. İlk olarak, yerleşim şehir merkezine göre
daha seyrektir ve bu da havadar olmayı sağlar. İkinci olarak, su kaynakları
boldur, bu sayede bahçeler, ağaçlar daha fazla yeşil alan olmasını sağlar.
Ayrıca suyun bolluğu mimari olarak da buradaki yapılara yansımıştır.
Evlerde (ya da kasırlarda) sebilli eyvan ve havuz, bazen de bahçe içlerinde
sebilli havuz sıklıkla karşımıza çıkar.
Mardin’de bu sayfiye yerleri, sadece bir dinlenme alanı değildir, ayrıca
önemli bir üretim alanı da olmuştur. Bu bağlamda özellikle Zınnar’da
bağ/üzüm, kiraz, badem, nar, bıttım, fıstık, ceviz ve bostan ürünleri
yetiştirilmiştir. Üretim buradaki tarımsal ürünlerin ekilmesi, budanması ve
hasat edilmesi, bazılarının geçimlerini buralardan sağlamasından ötürü
Mardin’deki manavlarına satılması ve kış için gıda hazırlıkları gibi süreçler
içerir. Buradaki tarımsal işlerde, bağ işleri, budamalar, hasat gibi işlerde,
bazıları kendileri çalışıyorken, bazı bahçelerde ise çalıştırtılan bahçıvanlar
ve ameleler olduğu anlatılmıştır. Bazıları “icar verme” yoluyla hasat edilen
ürünleri paylaşıyorlarmış. Ayrıca bazı ailelerin, Mardin’deki evlerinde
olduğu gibi sayfiyelerine de getirilip çalıştırılan hizmetçiler ya da “besleme
kız”lar olduğundan da bahsedilmiştir.
Sayfiyelere havaların ısınmaya, özellikle bağ işlerinin başlamasıyla Nisan’la
birlikte gidilmeye başlanır, dönüş ise Eylül’le birlikte yavaş yavaş başlarmış.
Sayfiye alanlarının tercih edilmesinde, şehir merkeziyle buralar arasındaki
özellikle gece daha belirgin olan ısı farkı önemli bir etken olmuştur. Yazın
sıcağında şehirden uzaklaşmak, daha serin olan sayfiye yerlerine gitmek
tercih edilmiştir. Sayfiyedeki yerleşim alanlarının serinleme olanağı
sağlayan iki temel niteliği vardır. İlk olarak, yerleşim şehir merkezine göre
daha seyrektir ve bu da havadar olmayı sağlar. İkinci olarak, su kaynakları
boldur, bu sayede bahçeler, ağaçlar daha fazla yeşil alan olmasını sağlar.
Ayrıca suyun bolluğu mimari olarak da buradaki yapılara yansımıştır.
Evlerde (ya da kasırlarda) sebilli eyvan ve havuz, bazen de bahçe içlerinde
sebilli havuz sıklıkla karşımıza çıkar.
Mardin’de bu sayfiye yerleri, sadece bir dinlenme alanı değildir, ayrıca
önemli bir üretim alanı da olmuştur. Bu bağlamda özellikle Zınnar’da
bağ/üzüm, kiraz, badem, nar, bıttım, fıstık, ceviz ve bostan ürünleri
yetiştirilmiştir. Üretim buradaki tarımsal ürünlerin ekilmesi, budanması ve
hasat edilmesi, bazılarının geçimlerini buralardan sağlamasından ötürü
Mardin’deki manavlarına satılması ve kış için gıda hazırlıkları gibi süreçler
içerir. Buradaki tarımsal işlerde, bağ işleri, budamalar, hasat gibi işlerde,
bazıları kendileri çalışıyorken, bazı bahçelerde ise çalıştırtılan bahçıvanlar
ve ameleler olduğu anlatılmıştır. Bazıları “icar verme” yoluyla hasat edilen
ürünleri paylaşıyorlarmış. Ayrıca bazı ailelerin, Mardin’deki evlerinde
olduğu gibi sayfiyelerine de getirilip çalıştırılan hizmetçiler ya da “besleme
kız”lar olduğundan da bahsedilmiştir.
