Page 4 - Mardin Kent Hafızası - Sayfiye

zlü verinin, basılı metinlerin ve görsellerin arasında/içinde kendi
ilişkilendirmelerimle bir “Mardin sayfiyeleri” anlatısı kurguladım.

Kısaca bu fanzin, Mardin sayfiyeleri üzerine “sadece bir” anlatma biçimidir
ve başka başka anlatılara yol açmasını, farklı disiplinler içinde ya da dahası
disiplinler-ötesi üretimler yapılmasını kışkırtmak ister. Ayrıca fanzinimiz
okuyucularına Mardin’de doğanın zamanına ve mekânına yakınlaşma
olanakları sunmak ister.

Sayfiye üzerine bir güzergâh

Sayfiye nedir/neresidir?

Sayfiye, Arapça “sayf” kökenlidir ve yaz mevsimi anlamına gelirken “sayfi,
yaza âit, yazla ilgili”; “sayfiyye ise yazlık, yazlık ev” anlamına gelir∗.
Sayfiyeye gitmek mevsimlik bir göç biçimidir. Sayfiye, yerleşik insanın
hareket biçimiyle ilişkilidir. Kışlık konutun yanında ayrı bir yazlık konutun
varlığı gerektirir. Bu mekânı zamansal kullanıma göre bölmektir. Sayfiyeye
gitmek, hayvancılıkla ilgili bir yer değiştirme biçimi olarak köyden yaylaya
çıkmaya benzese de, bu hem bir kentsel pratiktir hem de çeşitli tarımsal
üretim yapmayı da içerebilen farklı dinlenme pratiklerini içerir. Sayfiye
yerleri, şehir/kent hayatının dışına çıkmayı sağlayan, daha seyrek yerleşme
dağılımına sahip bir kırsal yaşam alanları ya da dinlenme amaçlı sahil
kenarları olmuştur. Ayrıca, sayfiyeye gitmek, birçok başka pratiğiyle
turizmden farklı olmuştur. Sayfiye yapıları ise genellikle bağ evi, yalı, köşk,
konak ya da kasır olarak adlandırılır.

∗ Ferit Develioğlu. Osmanlıca Türkçe Ansiklopedik Lûgat. Ankara: Aydın
Kitabevi Yayınları. S.923.